“Damla Damla” ülkemizde yeni harflerle basılan ilk eserdir. 1928, 1929 ve 1947 yılında baskıları yapılmıştır. Yeni baskısı beklenmektedir.
Yazar, bu kitabın ilham kaynağının Atatürk olduğunu belirli tir. Atatürk, bir konuşmasında, Ruşen Eşrefe birkaç kelime söyler ve bunların anlamlarını açıklamasını ister. Ruşen Eşref, anında cevaplar. Bu kelimeler etrafındaki konuşmalar, daha detaylı bir eser yazması için kendisine yol gösterici olur.
KONUSU: Yetmiş altı küçük parçadan oluşan bu kitabın çoğunlukla kısa birer paragraftan ibaret olan ilk kırk beş yazısında doğaya, hayatın bütün güzelliklerine ve karşı cinse duyulan aşk temaları hâkimdir. Ancak, bu duygulan dizginleyen bir Ölüm teması da beraber işlenmiştir. Yazar, önceleri kendisini hayata bağlayan doğa ve aşk peşinde koşarak gider. Ancak, bu koşmanın kendisini ölüme yaklaştırdığını görünce de, duygularım dizginlemek ihtiyacı duyar:
“Ruhumun yarı aydınlığında renk renk kadın saçları, çılgın ve istekli nidalar halinde yükseliyor, yayılıp kayboluyor… Arkaya savrulan saçlarla İleriye atılan avuçlarım arasında hep o bir karış aralık var… Onu aşmağa ömür yetmeyecek…”
“Ne dediniz?Hayatı sevmiyor muyum? Canımın kadehi onunla dolu!…Daha o ovucumun sıcaklığı ve göğsümün çarpıntısı iken bile ona hasretle bakıyorum. Zira, bir gün o bende de tükenecek, sizde de…”
Kırk altıncı yazıdan itibaren de, yazarın ölüm karşısındaki acizliği iyice belirginleşir ve buna bağlı olarak ölüme ve hayata bakış açısı da sertleşir. …
“Ecel, vazifeni anlamıyorum, işinden iğreniyorum” demekle yetinmez, işi Tanrı’ya isyana kadar götürür:
“Yanlış hesaplı mimarın gadrine yazıklar olsun!..”
Kitabın sonuna doğru ise, gerçeği kabullenmiş ve teslim olmuş bir haldedir. Bütün canlı hatta cansız varlıklar için geçici olmanın kaçınılmaz son olduğunu dile getirir. O zaman, hayata bakış açısı da ilk yazılarındaki coşku ve bağlılığa yaklaşır:
“Hayat, ey çağıltılı su, ev bu suyun üstünde kımıldanan ışık! Bütün eziyetlerini toplayıp da yalnız bana çektirsen bile seni sevmekten usanmam…Toprağın altında da duygum kalırsa, bil ki, anacağım sensin, düşüneceğim sen, özleyeceğim sen…”
