İki kişidirler sevgilim / Aşkla gülüp oynanır / Şarkılar söylenir / Fakat tam da günbatımında / Yeniden kalınır yapayalnız / Bunalım örtüleri arasında.
Jacques Brel— Seul
Günlerin getirdiklerine kanaat lazım. Bahusus çok defa önümüze yığdığı kuru ot yığınları arasında taze ve bahar kokulu bir bahar demetine tesadüf de kabil oluyor.
Yesarî Asım Arsoy şarkılarındaki ‘ruh’ lar gibiyiz. Ya da akşamüstlerinin ut sesi tınıları:
…Gurbet elde kimsesizim/ Buna sebep yâr oldu/ O yâr ile geçen günler/ Bana kâr oldu/ Bana kâr oldu…
Hem korkusuz olmak, hem haklı olmak; tarihin( ve hayatın) iki ayrı kutbu. Genellikle birbiriyle çelişen iki niteliktir bunlar.
Cesare Pavese — Yaşama Uğraşı