Yazarın kalitesi, dili, anlatımı için hangi dilde en yıldızlı kelimeleri biraraya getirirseniz getirin, yetmez...Dönemsel günceler olduğu için ve imza sahibi sebebiyle, severek okudum...Dört kitaptan oluşan seriye, ara vere vere devam ederim diyordum ama ne arası..ne deresi...ne nefesi...tavsiye ederim
Merhaba;
Okuduğum en samimi günlükler diyebilirim
Daha evvel "Dar Zamanlar" serisi ile tanışıp çok sevdiğim bir isim oldu Adalet Ağaoğlu ve. "Fikrimin İnce Gülü"ile de okumaya devam etmiştim.
Bu kitap sayesinde ikisinin de yazım aşaması nasıl oldu öğrenmiş oldum.
Ancak günlüklerini okumak bambaşka bir deneyim oldu.
Serinin ilk kitabında 1969-1976 arası var, Ağaoğlu'onun o dönemlerde yaşadığı tüm sıkıntıları, heyecanları, mutlulukları ve kayıpları tüm samimiyeti, tüm gerçekliği ile bu satırlarda yer alıyor.
Aynı zamanda ülke gündemine de kayıtsız kalmayan yazar günlüklerini dönemin önemli siyasi olaylarını da taşıdığı için çok daha heyecanlı satırlar arasında geziniyorsunuz okurken .
Sıradan bir günlükten çok daha dolu sayfalar var çünkü; Ağaoğlu yaşamın içinde, hayatın bir çok alanında var olan duyarlı bir edebiyatçı, ve onun sayesinde döneme ait çok fazla bilgi ediniyorsunuz.
Ayrıca edebiyat dünyasından bir sürü isimle de karşılaşabiliyorsunuz.
Serinin diğer kitapları için çok heyecanlıyım iiy ki günlüklerin yayınlanmasına izin vermiş .
Herkese keyifli okumalar diler,
YouTube kanalıma beklerim;
youtube.com/c/EL%C4%B0FBEGE...
Adeta o konuştu anlattı bende ona cevap verdim. O yıllara gittim, anılarına ortak oldum. Olayların ve kişilerin hafızamda zaten mülk sahibi olmaları, okuma keyfimi Everest'e taşıdı. Baskı altında geçen zor zamanlardı.... Adalet Ağaoğlu Dar Zamanlar üçlemesini okuduğumdan beri yeri bende ayrı olan bir yazardı. Bütün eserlerini henüz okumamış olsamda şimdiye kadar okuduklarımın her biri yazım tekniği, kurgusu, derdi meselesi birbirinden farklı eserlerdi. Günlüklerde Adalet Ayanoğlu'nun her defasında farklı bir şeyler yapmaya çalışmasının gayretini gördükçe hayranlığım katlandı. İyiki tutmuş bu günlükleri ve iyiki okuma şansımız olmuş. Keşke böyle daha fazla eser olsa...
Yazarın adını daha önce hiç duymamıştım. Bu belki benim ayıbım belki de eğitim sisteminin ayıbı o konuda bir şey diyemem. Kitap yazarın çalışma hayatının ortalarından itibaren birkaç yılın günlük tarzı yazdığı yazılardan oluşuyor. Dediğim gibi adını bile ilk defa duyduğum için okuduklarım hiç ilgimi çekmedi.
50 yıl öncesinde insanın aya inişini, Oğuz Atay'ın ilk romanıyla yazar olarak kendini kabul ettirme çabasını, 71 darbesini, Deniz Gezmiş'in tutuklanışını, Türkiye Öğretmenler Sendikası diye bir sendika olduğunu vb. yazarın günlüğünden okuyup öğrenmek hem gülümsetti hem hüzünlendirdi. İşin acısı 50 yıl içinde benzer şeyleri tekrar tekrar yaşadığımızı ve toplum olarak ilerlemeyip gerilediğimizi görmekti.
