Açlık, sefalet sonucu bedenler tepki vermeye başlıyor.İnsanız nihayetinde ne kadar aklımızı korumaya çalışsakta içeriden gelen çığlıkları susturamıyorsun ya da susturduğunu zannediyorsun.Okurken insanın içi acıyor.Bununla birlikte sefalete göz yumanlara kızıyorsun.Nasıl olur da çözüm olarak ekmek ,su , yemek vermezsiniz,diyorsunuz .Açgözlülük böyle olsa gerek.Kitapta kilise ruhundan da bahsetmiş fırsatçılık yapıldığını tüm damarlarınızda hissediyorsunuz .Yazar'ın kurduğu o müthiş cümle her şeyi anlatıyor. "Ruhum sizi kusuyor."