"Bir kitap, içimizdeki donmuş denize inen balta gibi olmalı. " diyor Franz KAFKA.
Bu söz tam da bu kitaba yakışır bir söz. Gerçi Kafka'nın neredeyse tüm eserlerinde bunu hissetmek mümkündür. Kitap bittiğinde insan; afalladığını hissediyor, neye uğradığını şaşırıyor, öylece kala kalıyor ve kitaba dair düşüncelerine uzunca bir süre dalmaktan kendini alamıyor. "Vay canına, bu nasıl bir kitaptı böyle? Nasıl bir eser yazmış bu adam?" diye diye kitap üzerine uzun uzadıya kafa yormamak mümkün değil. Bu yüzdendir ki KAFKA benim en sevdiğim yazar. İnsanı düşünmeye sevk etmesi, eserlerinin en önemli özelliğidir.
Dystopia ve Absurd Fiction özelliklerinin baskın olduğu eserde hukuk sisteminin eleştirisi yapılmaktadır. Bu durum, baş karakterimiz Josef K.'nın yaşadıkları üzerinden gözler önüne serilmektedir. Bir sabah uyandığınızda kapınızda beliren yabancılardan öğrendiğiniz ve suçunuzun ne olduğunu öğrenemeden 1 yıl içinde sizi ölüme sürükleyen bir DAVA.
