Babamın kilisenin bahçesindeki beyaz mezar taşıyla onun karanlık gecelerde orada oyle yalnız yatmasının yarattığı tarifi zor, sevgi dolu acıma hissidir; o sırada küçük salonumuz şömine ateşinin ve kandilin etkisiyle sıcak ve keyifli, evin kapılarının surgusü çekilip kilitlenmiş olurdu–bu bazen neredeyse zalimce gelirdi bana...