“Bu kitap, en nadir olan insanlaradır. Belki de onlardan biri bile henüz dünyaya gelmedi. Onlar Zerdüşt’ümü anlayanların arasında olacaktır: Ama kendimi bugünden kulak kabartanlarla karıştırmam mümkün mü? Bana ait olan, yarından sonraki gündür. Bazıları öldükten sonra doğar.”
Nietzsche Deccal’i 1888 yılında kaleme almış olsa da, tartışmalara yol açan içeriği nedeniyle 1895’te yayımlanmıştır. Önsöz bölümünde, kitabın anlaşılması için okuyucunun, bizzat kendisinin ciddiyetine ve tutkusuna yalnızca tahammül edebilmek için bile düşünsel konularda katılık derecesinde bir dürüstlüğe sahip olması gerektiğini ileri sürer. Onun okuyucusu dağların doruklarında yaşamaya alışkın olmalı, kimsenin soramadığı sorulara yönelik güçlülerin sahip olduğu bir yatkınlık ve yasak olana yönelik cesaret taşımalı, labirente girmeye önceden hazır hissetmelidir.
İşte bu kişiler de tıpkı kendisi gibi başkalarından ne kadar uzaklarda, ne kadar kopuk yaşadığını iyi bilenlerdir. “Tüm değerleri yeniden değerlendiren” özgür tinlerdir.
Friedrich Nietzsche kitabı okuduktan sonra kafa allak bullak olmuyorsa, bir kaç gün boyunca kitapta geçen yoğun içerikli düşünceler beyni ele geçirip sürekli tekrarlanmıyorsa kitap tam anlaşılmış sayılmaz diye düşünüyorum.
Bu arada kitabın isminden korkup kararsız kalanlar için şunu belirteyim, kitabın içeriği hiç
