Şermin Yaşar'ın kendi çocukluğunu anlattığı mükemmel bir eser. Öyle süslü cümleler anlaşılmaz betimlemeler yok. Bir çocuk nasıl anlarsa o şekilde yazılmış. Çocukların kişiliğini, düşlerini, akıllarının işleyişini o kadar güzel anlatmış ki bazı yerlerde ben de yaşadım bunu, bana da böyle yapmışlardı çocukken dediğim çok oldu. İyi ki okumuşum bakış açım değişti resmen. Bir ara benim de bir zamanlar çocuk olduğumu unutmuşum. Hatırladım... Teşekkür ederim
Ha bir de çocuklara lütfen büyüyünce ne olmak istiyorsun diye sormayalım. Gerçekten saçma..
"Çocuk kalbi affeder ama asla unutmaz.."
Okuyun, okutturun. Keyifli okumalar dilerim..