Sonuna dek, neredeyse canımızı verircesine savunduğumuz düşüncelerin ne kadar gerçekten bize aittir? Benimsediğimiz, hatta benimseyip benimsememek üstüne pek düşünmeden, başka bir olasılıkla karşılaşmadığımız için, "doğrusu, "en doğrusu" saydığımız ve kendimizi savunucusu konumunda bulduğumuz o görüşler, gerçekten bizim görüşlerimiz mi?