İnsanlar yaşamayı yavaş yavaş öğreniyorlar. Ve yaşam benim için öylesine doğal olduğu halde, eylemlerim ya da düşüncelerim, başkalarının ya da kendimin acısı ya da huzursuzluğuna eklendiği ana dek, yaşamayı yavaş yavaş unutmuştum, bu dünyanın dayanılmaz ağırlığıyla, artık olabildiğince zevk almaya başladım.
Sayfa 57