Her şeyi bırakarak buraya gelmek isteyince, karşıma istikbal hülyalarım, mektepte muhayyilemin süsleyip püsleyerek kafama yerleștirdiği tasavvurlarım çıkıyordu. Ama öyle bir hale geldim ki, çıldıracaktım... Düşünüyordum: Gidersem istikbalimi kaybedecektim,fakat durursam aklımı...Yalnız kaldığım günlerde benim yegâne dostum olan aklımı...Her şeyden fazla sevip beğendiğim akılcağızımı!