Bu dünyada beyinlerini harcayarak yaşamaya mahkum öyle zavallı insanlar vardır ki, hayatın en ufak gereksinimlerini bile, özlerinin ve iliklerinin o halis altını ile öderler...
Komşu olmalarına karşın, bizim bekçiyle görüşmeleri bir yana, birbirleriyle karşılaşmamaya çalışırlar. Bizim bekçiye bunun nedenini sorduğumda nasıl bir yanıt verdi dersiniz?
“Siyasi görüşlerimiz farklı; ben beyazım, o kızıl!”
Biri öbüründen daha saf, daha bilgisiz, şehre yılda sadece bir kez inip de, Arles’in küçük kahvehanelerinde, Batlamyusların sarayıymış gibi, aynalar ve yaldızlarla gözleri kamaşan bu iki kaçkın, Thocrite çağından kalma iki çoban burada bile birbirlerini sevmemenin yolunu bulmuşlar!
...küçük broşürlerden birini ağır ağır,insanın yüreğine dokunan çocukça bir gayretle okumaya çalışır.
Adamcağızın okumaktan başka eğlencesi........yoktur.