Ve neden çoğumuz, monotonluktan, heyecansızlıktan eriyip gittiğimizi bile bile, birazcık olsun kalıplarımızın dışına çıkamıyoruz? Patron, memur, karı-koca, anne, baba, çocuk... Biraz birbirimize anlayış göstersek... Belki... biraz... serserilik... yapabilirdik. Bilmem anlatabildim mi?