"Yabancı dil" deyince İngilizce, Almanca ve Rusça'dan önce aklına Çince, Japonca gelen var mı? Varsa ne güzel doğrusu. Bazen kavramların içini biraz da olsa dar bir bakış açısı ile doldurabiliyoruz sanırım.
Okumak sıkıcı hale gelince, okuma şevkini tekrar kazanmak için romandan hikayeye, hikâyeden şiire, şiirden tiyatroya geçmek kadar, Ülke değiştirmenin de gerekli olduğunu anlamış bulunuyorum. Yoksa bir süre sonra akılda hep aynı sokaklar, aynı tipte iş adamları, aynı tipte ev hanımları, aynı tipte çocuklar, aynı tipte evler canlanıyor insanın hayalinde.
Mao Yan, bu kitapta bir yayıncının kendisinden Çin'de görülen değişikleri konu alan bir yazı kaleme almasını istemesi üzerine bu uzun öyküyü yazmaya başladığını daha ilk sayfada söylüyor. Ki zaten kitabın içinde de sizi de unutmuyor "Gelin şu anıya dönelim." şeklinde anıları içinde dolandırıyor bizi. Kitap güzeldi, yeni bir kültür görmek ve biraz da olsun Çin Tarihi ve Çin'in toplum yapısı üzerine bilgi edinmek için hoş bir kitap.
İncelemeyi de yazarın kullandığı takma ad olan Mo Yan'ın ne anlama geldiğini söyleyerek bitirelim: "Sakın Konuşma."
Ebru Ince 'e teşekkür ederim.
" .. şimdiyse anılarımı yazıyorum, eğer burada yazdıklarımla tarihsel gerçeklikler arasında bir uyumsuzluk varsa aradan uzun yıllar geçtiği ve bu arada hafızamda boşlukların oluştuğunu bilinmesini isterim." (23)
Değişim;
