Değişim
Liv UllmannDeğişim Sözleri ve Alıntıları
Değişim sözleri ve alıntılarını, Değişim kitap alıntılarını, Değişim en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yalnız yaşasalar, kesinlikle daha mutlu olacak kadınlar vardır. Ancak, birisine sahip olmaları gerektiğini ve bununla belli bir değer taşıdıklarını kanıtlayacaklarını sanırlar.
"Okuduğum her şeyin bir parçasıyım." (T.Roosevelt)
Benim için kitaplar, her zaman birer canlıdır. Kimi yeni yazara rastlamam yaşamımı biraz değiştirmiştir. Zihnim karışıp kendi kendime tanımlayamadığım bir şeyi ararken bir kitap ortaya çıkvermiş, dostça yanıma yaklaşmıştır. Kapakları arasında aradığım soruları, yanıtları bana getirmiştir.
Benim için kitaplar, her zaman birer canlıdır. Kimi yeni yazara rastlamam yaşamımı biraz değiştirmiştir. Zihnim karışıp kendi kendime tanımlayamadığım bir şeyi ararken bir kitap ortaya çıkıvermiş, dostça yanıma yaklaşmıştır. Kapakları arasında aradığım soruları, yanıtları bana getirmiştir.
Gizliden gizliye tam da bu tür bir algılanışın özlemini çekeriz: Başkalarının, içimizin derinliklerinde gerçekten olduğumuz gibi bizi algılamalarının.
Bir ömür boyu tek bir eli tutma deneyimini - yeteneğini - yaşamayı çok istiyorum.
Ve sonra, içimde bir şey kırıldı. İçimdeki küçük kız ağladı, ağladı. Artık otuzuna gelen beni, yeniden küçük onüç yaşındaki kıza döndürdü.
Oturduğumuz yerden yükselen, sessizliğin bir yerinde yatan ortak bir yanıtımızın olduğuna inanıyorum.
Ellerim, senin ellerinin içinde.
Bir kadın uğruna mesleğinden vazgeçip geçmeyeceğini soruyorum. Sam, vazgeçmeyi düşünmüyor ve bana vazgeçer miyim diye soruyor.
''Evet, vazgeçerdim." Biraz düşünüyorum. ''Sanırım birçok kadın vazgeçer, çünkü biz sevginin çok önemli olduğuna o kadar inanırız ki!''
Benim aybaşılarım, menopozum var; göğüslerimin sarkmasından korkuyorum. Artık yüzüme bakınca göremeyeceğiniz içimdeki genç kızın bilincindeyim.
Erkeğin işindeki güçlükleri, saygınlığı, dazlak kalma ve iktidarsızlık korkusu, kuşkuları ve onüç yaşından beri onu terketmeyen güvensizliği var.
Sorunlarımızla birlikte biraradayız. Birbirimiz için tehlikeli değiliz ya da birbirimizi tehdit etmiyoruz - hele birbirimize gereksinmemiz olduğunu hissettiğimiz anda hiç etmeyiz.
O da, en önemli şeyin aşk olduğu düşünü kuruyordu. Ve aşk, amaçsız görünen dünyadan daha uzun ömürlü olacaktı.
Her gün, değişmez bir yer olarak, kitaplığa gidiyordum. Okuduklarımdan özenle notlar alarak geçirdiğim saatler. Geniş, sessiz odalar. Bulunmak, ait olmak için bir yer.
İlk kez aşık olmuştum. Ancak, Annemin bana söylediği gibi çan seslerini duymuyordum. Gene de, böylesi bile güzeldi.
Ingmar Bergman, Liv Ullmann ile oturduğu o yere, gerçekten de ev yaptırmış.
Altında kıraç, verimsiz bir toprağın uzandığı taşlı gri bir bayır keşfettik. Oturduk, bir an için güneşin altında iyiden iyiye sakin sakin serilen denize baktık.
Elimi tuttu. ''Dün gece bir düş gördüm. Senle ben, acılar içinde birbirimize bağlanmıştık'' dedi. Evini, oturduğumuz o yerde yaptırdı. Ve bu, onun yaşamını değiştirdi. Benimkini de.
Persona'da başrolleri Bibi Andersson ile ben paylaşıyorduk. Bibi'nin canlandırdığı kişilik, bütün film boyunca konuşuyor, ağlıyor, öfkeden köpürüyordu.
Benimse tek söylediğim cümle: ''Hiçbir şey...''
Başka hiç kimsenin farkına varmadığı duyguları, düşünceleri gözönüne sermeme izin veren bir film yönetmenine ilk kez rastlıyordum. İşaret parmağını alnına koyarak sabırla dinleyen, ifade etmeye çalıştığım her şeyi anlayan bir yönetmen. Her şeyin, kendi hakkımda bilmediklerimin bile olabileceği bir atmosfer yaratan bir dahi.
Bir film yapımcısı ''saçını kesmelisin'' dedi.
''Hayır!"
''Biraz daha değişik giyinirsen, seni en büyük yıldız yaparım.''
''Ben, böyle giyinmeye alışkınım."
''Belki biraz makyaj yapmalısın. Güzellik salonunun faturasını bana gönder."
''Kesinlikle olmaz.''
Ve sonunda beni yalnız bırakıyorlardı. Her şeyden önce ciddi oyuncu konumundan zevk alıyordum. Ruhum, derinliğim vardı ve Avrupalıydım. Makyaj yapmıyordum ve Norveç'ten gelmiştim.