Değişme’yi elinize aldınız işte, sayfalarını rastgele karıştırıyorsunuz. Gözünüze çarpan ne? Roman sanatında kahramanlar genellikle üçüncü tekil kişi (nesnel) ya da birinci tekil kişi (öznel) olarak sunulurlar. Oysa Değişme, bazı bölümlerinin dışında ‘ikinci çoğul kişi’yla yazılmıştır. Demek oluyor ki, Michel Butor’un nişan tahtası yaptığı sizsiniz, yani siz (okur) ve ötekiler (okurlar). Bu, size bir çağrıdır: Kendini keşfe çıkan bir romanın kahramanı olmaya adaysınız…
Bir trendesiniz; iki kadın ve iki kent arasında. Zihinsel olarak ya da belleğinizde, gözünüzün önünden geçen nesnelere kendinizi kaptırıyorsunuz. Karmaşık olan geçmiş, tuhaf bir biçimde geleceğe yöneliyor. Birden, bu trenin üçüncü mevki vagonunda yolculuk yapan kişinin kendiniz olduğunu fark ediyorsunuz. Ama, o anda da sizi anlatan bir roman, öncü Fransız roman sanatının en eksiksiz, en ünlü romanı, Değişme’yi okuyorsunuz.
Sonsuzluğa açılan barok yapısıyla, gerçekliğin anlamını değil, kendisini arama tutkusuyla yazılmış olan Değişme, yalnızca Yeni Roman akımının değil, aynı zamanda yirminci yüzyılın en önemli yapıtlarından biridir...
