Şubatın son kitabı ile kapanışı yapıyorum. Yepyeni bir yazar kalemi ile tanışma şerefine eriştim. Alışmak, duraklamalar yapmak ve çözümleme ile iki günümü aldı.
Meczup, kendini Tanrı’ya vermiş, Tanrı sevgisiyle aklını yitirmiş, Tanrı âşığı (kimse).anlamına gelir.
İkinci mana (deli). Çok düşünmenin, çok fazla bilginin insana delilik olarak geri döndüğünü düşünmüşümdür hep.. neyse; son sayfadan sonra, tekrar başa sardım..Kafam iyice karıştı.. Bazı öyküler yarım gibi geldi çünkü ya da durup yalnızca iki satırlık yazıyı hangi manada kavrayabileceğinizi test etmeniz gerekiyormuş gibi..
Bazı kitapların dili eleştirel keskin bir zekayla ve gizli kelime oyunları ile süslenmiştir. Halil Cibran tam bu kategoride yerini almıştır benim için.. Elimde bir kitabı daha mevcut bakalım orada bizi neler bekliyor olacak..
