Bir gün ölü benliklerimden birini gömdükten sonra mezar kazıcı bana:
Cenaze için buraya gelenlerin arasında yalnız senden hoşlanıyorum, dedi.
Ben dedim ki:
Bu beni çok sevindirdi ama benden neden hoşlanıyorsun?
Çünkü onlar ağlayarak gelip ağlayarak gidiyorlar. Yalnız sen gülerek gelip gülerek gidiyorsun…
Deliliğimde hürriyetimi ve güvenimi buldum; tek başınalığın özgürlüğünü ve anlaşılmazlığın güvenliğini, çünkü bizi anlayanlar bizden bir şeyleri de tutsak edenlerdir.
“Rüzgar Doğu yönünde esiyor” dediğinde, “Evet, doğu yönünde esiyor” derim; zira ruhumun rüzgarın sırtında değil, denizin derinliğinde yattığını bilmeni istemem.