“Özgürlüğü ve huzuru buldum meczupluğumda; yalnızlığın özgürlüğünü ve anlaşılmamış olmanın huzurunu. Çünkü bizi anlayanlar içimizdeki bir şeye de egemen olurlar.”

Meczup

Uçan Adam

@ucanadam_art·

1ay

Meczup Kitabın sonunda bir kaç sayfa boş bırakmış yazar, sanırım kendi meczupluğumuzu yazdırmak için

Reklam

Ve Neş'em doğduğunda, onu kollarıma aldım; çatıya çıkıp haykırdım: "Gelin komşularım, gelin görün, bugün içimde Neş'e doğdu. Gelin ve güneşe gülürnseyen şu mutlu şeye bakın!" Ama komşulanından hiçbiri Neş'e'yi görmeye gelmedi, çok şaşırdım. Ve yedi ay boyunca her gün, çatıdan Neş'emi haykır- dım - ancak hiç kimsenin umcunda değildik. Neş'e ve ben, kimse bizi merak etmeden, ziyaretimize gelmeden, yalnız kalakaldık. Derken, Neş'e sararıp soldu ve yoruldu; çünkü benim kalbirnden başka hiçbir kalp onun güzelliğini görmedi, be- nim dudaklarırndan başka hiçbir dudak

Meczup onun dudaklarını öpmedi. Sonunda, Neş'e yalnızlıktan öldü. Şimdi de, Neş'emi, sadece ölü Hüznümü hatırlarken hatırlıyorum. Ne var ki, hatıra, rüzgarda bir an fısıldaşan ve sonra sesi hiç duyulmayan bir güz yaprağından başka nedir ki!