Delikanlı
Fyodor DostoyevskiQuotes
Her zaman tekrarlanan anormallikler, en sonunda genel kural halini alır.
Her şeyi sözle anlatmaya imkân yoktur, bazı şeyleri hiç anlatmamak daha iyi olur.
Yalnız kalmak istiyordum, yapayalnız.
nereye gidebilirdim? Kime gerekliydim, bana da şimdi kim gerekliydi?Kitabı okudu
Seni ne kadar sevdiğimi söylemem için, yalnız seni kucaklamam, masmavi gözceğizlerini öperek şimdi artık senin için asla yüzümün kızarmadığını, seni o zaman da sevdiğimi, senin için kalbimin sızladığını, bununla birlikte sadece bir uşak gibi oturduğumu söylemem için şimdi bir defacık olsun bana görün, hiç olmazsa sadece rüyama gir. Seni o gün ne kadar sevmiş olduğumu hiçbir zaman öğrenemeyeceksin, anne!
Anneciğim, sen şimdi neredesin? Sözlerimi duyuyor musun?
Şimdiki zaman, orta insanın parlak zamanı, duygusuzluğun, terbiyesizliğe saygının, tembelliğin, iş kabiliyetsizliğinin, armut piş ağzıma düş deyince her şeyin önüne gelmesini istemek ihtiyacını duyan bir neslin devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor; kendine bir ‘ülkü’ edinen de az bulunur.
İnsanın görmeye değer bir şeyi kalmamışsa mumu neden söndürmesin?
"...tıpkı hayatımı söndürdüğüm gibi, yine söndürmek üzere mumu yakmak istemiyorum”