Sözler ve Alıntılar
1619 yılında Neuberg'de, kışlık bir ordugahta, sonradan Renatus Cartesius adını alan René Descartes adındaki asker, bir çalışma odasının sessizliği içinde bütün peşin yargılardan sıyrılmak için, ordudan ayrılmaya karar vermişti. Emin ve kesin kanıtlar üzerinde bir düşünce dünyası kurmak istiyordu. Descartes kararını yerine getir- dikten ve masa başında yirmi sene geçirdikten sonra yeni felsefenin babası oldu. Bu felsefe bir boru sesi gibi çınlayan şu cümleyle baş- lar: "Düşünüyorum, o halde varım!..>>>
Mesele işte buradadır. Düşünmeyi inanmanın önüne geçirmek, yeniden doğan insanlığın gurur, cüret ve büyüklüğünü yaratmıştır. İşte Rönesans budur.
"Galilei dürbünüyle yalnız Jüpiter'in uydularını görmekle kalmadı, onun gözünün önünde Samanyolu sayısız yıldızlardan birleşme bir sistem haline geldi. Dürbünüyle sadece evrenin büyüklüğünü değil, insanın küçüklüğünü de gördü."