Birinin başı derde girdiğinde annesine koşması doğal ve kolay gelir. Bobbie insanların başları derde girdiğinde annelerine koşmayı neden bırakmadıklarını biraz anlıyordu ve koşacak bir annenin olmamasının ne kadar üzüntü verici olduğunu da biraz anladığını düşünüyordu.
Öncelikle bu kitabı çok sevdim.Sayın Hüseyin Hocamın düzenlediği saatlerde her zaman okuyorum.Bu incelemede kitapta en üzüldüğüm yerleri ve en sevindiğim yerleri yazacağım.
Üzüntülerim:En çok üzüldüğüm iki olay var birincisi doğal olarak üç çocuğun babasının götürülmesi çok üzülmüştüm ikincisi annelerin hastalanmasıydı çocuklar yinede bu işi başarmıştılar.
Sevindiklerim:Yine benziyor hikayenin sonunda babalarının geri getirilmesi idi ikincisi annelerinin iyileşmesi idi.
Açıkılama:Bu incelemeyi bilerek alıntıya yazdım okuyun diye...