O iyi insanlar, hakikaten, o güzel atlara binip, çekip gittiler.. Yaşar Kemal'in, benim için, İnce Memed ve Yılanı Öldürseler kitaplarından sonra gönlümde üçüncü sırayı bu kitabı aldı. Aldı yatırdı, belik belik beledi, yer yer nenniledi.. Kaşlarım eminim sürekli kalkık yada çatıktı okurken. Hayretle karışık öfke içinde okudum sanırım. İnsanoğluna şaşırmamak gerekse de ağaların zalimliği yaktı ciğerlerimizi.. İyi ki varsın Yaşar Kemal.. İyi okumalar...