"Sonraki iki gün içinde hiçbir şey yemedim ama üçüncü günün sonunda dilendiklerimle karnımı doyurabildim." cümle bunun gibi bir şeydi. Burada sormak istediğim şey şu: Bu cümleyi kaç saniyede okudunuz? 6-7 saniye sürmüştür diyelim. Ama bu cümleyi okumak üzere ayırdığım zamana anlamak için bir saniye daha eklediğim zaman cümle derinlik kazandı: 2 gün hiçbir şey yememek?
Her ne kadar bazı cümlelerin okuması kısa sürse de altında yıllar yatabilir. CV'ler de böyle değil midir? "Şu liseyi, şu üniversiteyi bitirdim." diye yazarsınız CV'ye. Ama bunu inceleyecek kişi bilmez ki ne zorluklarla ne güzelliklerle bitti o lise, o üniversite. Klavyede okulun her bir harfini yazarken hangi anıların canlandığını nereden bilecekler ki onlar? Her bir kelimenin bir yılı temsil ettiği de aynı şekilde. Kitapta geçen bu bahsettiğim cümle için bile 2 gün sadece 48 saatten ibaret değildir, söz konusu açlık olunca her bir saat dilimi senelere ayrılabilir. İnsanın her geçen senede kuvvetten kesilmesi gibi, açlık saatleri seneye dönüştüğü zaman da aynı şey geçerlidir.
Yukarıda da değindiğim gibi bu kitap, London'ın nasıl bir sefaletle hayatının bir bölümünü geçirdiğini anlatıyor. Tren rayları, vagonlar, vagona görünmeden yakalanmadan binme adabı, onları dövmek için gelen fren memurları, soğuk kasaların üstünde dişleri titremekten birbirine çarpa çarpa uyuma çabaları, titremekten yorulup sertleşen vücut kasları ve.... ve daha nicesi. İçinde bulunduğumuz Ramazan ayı da, zaman trenine binip gitmek üzereyken böyle bir kitap okumak... Sanırım anlamlı.
Demiryolu Serserileri’’ olarak çevrilen bu eser 
Jack London’dan okuduğum üçüncü kitap oldu. Bu inceleme boyunca sürekli 
