Demokrasi Mücadelesi: Radikalizm, Şiddet ve Terör
Arno GruenDemokrasi Mücadelesi: Radikalizm, Şiddet ve Terör Gönderileri
Demokrasi Mücadelesi: Radikalizm, Şiddet ve Terör kitaplarını, Demokrasi Mücadelesi: Radikalizm, Şiddet ve Terör sözleri ve alıntılarını, Demokrasi Mücadelesi: Radikalizm, Şiddet ve Terör yazarlarını, Demokrasi Mücadelesi: Radikalizm, Şiddet ve Terör yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İtaate dayalı bir eğitim empati yetisini frenliyor ya da hasara uğratıyor. Bu durumda, insana özgü empati yetisine dayalı bir gelişime imkan verilmediğinden, böyle bir eğitim anlayışı bir yandan da kimliğin otoriteyle özdeşleşerek oluşmasına zemin hazırlıyor.
Burada ürkütücü olan, otorite ve itaat temelinde eğitilmiş insanların bir demokrasiyi ne denli istikrarsız hale getirdikleridir. Demokrasiyi gerçekten yüreklerinde barındıran -diğerlerininse, demokratik bir özün eksikliğini toplumun yarısından fazlasının karşısında dengeleyebilmek için ellerinden gelen her şeyi yapmaları gerekir.
toplumsal koşulların istikrarsızlaştığı durumlarda, korku ve kendine acıma nedeniyle otoriter düşünce ve anlayışa teslim olma eğiliminin temelinde, daha çocuklukta şekillenen içselleşmiş bir konformizm vardır. Umudumuz gerçek bir kimliğe sahip olanlardadır.
Dayatılmış davranış biçimlerinden uzaklaşma korkusu, uygarlığımızı belirleyen itaatin yapısına iyice kök salmıştır. Aşırı sağ, bu korkuyu körükler ve tahrik eder. Böylece, onaylayıcı suskun kalışlarıyla, acımasız eylemlerinin meşruluk kazanması için sağ kesime hizmet eden konformistler ve uyumlular kitlesinden oluşan sessiz çoğunluğu ön plana çıkartır.
insani temas kurma olasılığı bulunan herkesi, Yahudileri, Çingeneleri, Asyalıları, siyahları; kendilerini korkutan ortak insani yanı ezebilmek, sakatlayabilmek, yok edebilmek için farklı ve yabancı olarak sınıflandırdıkları herkesi tehdit olarak görürler. Bu insanlar kendilerine acınması için yalvarırlar, çünkü böylece şiddetlerini, kendilerine yasaklanmış olanı, yani insani yanı içlerinde yeniden uyandırdıkları için korku verici buldukları kişilere yöneltmekte kendilerini haklı görebilirler. Böylesi insanlar bu yüzden öldürme zorunluluğu hissederler, çünkü ancak bu şekilde ayakta kalabilirler; ancak bu şekilde kendilerinin de sevgi, şefkat ve sıcaklık açlığı içinde birer insan oldukları korkusundan kurtulabilirler.
Şiddet yanlısı gençlerin psikolojik bozukluklarının iyileştirilmesinde sevecenliğin pek de katkısının olmadığı açık; duygudaşlık kesinlikle gerekli olduğu halde. Etkili olacak tek şey, şiddet karşısında kesin bir biçimde hayır diyen istikrarlı bir tavırdır. İnsaniyetleri hasar almış bu kişilere anlayışla ve dostça yaklaşmak, bu yaklaşımı zayıflık olarak görecekleri için onlarda sadece kendi tutumlarının haklı olduğu duygusu yaratır.
Kişi, itaati ideal düzeyine çıkartarak kendi köleliğini pekiştirmiş oluyor ve bu da kimlik oluşumu hasar görmüş bu insanın kendi kendine ihanetiyle sonuçlanıyor: İktidar ve itaati yücelten, ama gerçek anlamda yansıtmayan bir law-and-order toplumu maskesi ardında, insan özünde faşist bir ideolojinin gönüllü uşağı oluyor.
Bu güçlü adam arayışının ardında otoriteyle özdeşleşme, otoriter bir babanın gerisinde ezilme ve bunun sonucu olarak her türlü iktidar karşısında geliştirilen sadakat yatıyor. Bu tür insanlar acı duymayı da zayıflık olarak küçümserler ve duygudaşlıktan uzak kalırlar.
Çocukken anne-babalarıyla sevgi ilişkisi kuramadıkları için kendilikleri silinmiş insanların sahip olduğu değersizlik duygusu, bu değersizlik duygusuna karşılık verecek bir ortama gereksinim duyar.
Albert Einstein şöyle demişti: Dünya kötülerin değil, kötülüğe göz yumanların tehdidi altında.