Denemeler ile Camus’u daha yakından tanıma fırsatı buluyoruz. Eserlerinde biraz çekingen, anlaşılmaz, karamsar havaların hissedildiği; varoluşçuluk felsefesi üzerine kalemini oynattığı yazarımızı daha yakından tanırken onun yazımlarındaki gibi biri olmadığını da fark ediyoruz büsbütün.
20ye yakın deneme yazısının ve 3-5 mektubun derlenip düzenlendiği bu yazılarında Camus karşımıza daha çok eleştirel ve tahlil yönü ağır basan bir ifade ile çıkıyor. Eserlerinden uzak olarak bu kez toplumsal yaşam, kültürel sosyoloji, savaşlar, siyaset gibi konularda gerek bir Fransız olarak gerek de kucaklayıcı genel bir bakış açısıyla olgular üzerine yorumlarını ifade ediyor.
Yazılarında ayrıca, tohumlarını Decartes’ın attığı, manici, düalist fikirlerin de ağırlıkta olduğunu fark ediyoruz. Bildiğiniz üzere içinde yaşadığımız bu sistemde her şeyin bir zıttı bulunmakta; iyi-kötü, güzel-çirkin, doğru-yanlış vb. Tüm bu değerlendirme, eleştiri ve yorumlarını düalist felsefe çatısı altında yaparak bütünleyici bir bakış kazandığını da ifade etmek lazım.
Entelektüel açıdan ortalamanın altında bir ailede doğup büyüyüp, fakirlik, savaş ve hastalıklar ile boğuştuktan sonra onu bu günlere getirebilen fikirlerine tanık olmak belki de bazılarımız için bir rol model olabilir.
