Montaigne'nin "denemeler" adlı kitabına ilk başlarda büyük bir ön yargı ile yaklaşmama rağmen kitabı oldukça montaigne, Homeros, Shakespeare, Goethe, Balzac ve Tolstoy gibi büyük yazarlara denk bir kişi olduğunu kabullendim. Çünkü montaigne okudukça kendimle özdeşleştirdim ve benimsedim.
Montaigne'in okuyup da şu iki dersi almayan yoktur galiba; Doğan'ın istediği gibi düşün ve yaşa, hiçbir kitabın, hiçbir dogmanın kölesi olma.
Montaigne, denemelerde hep kendini anlatıyor; ama kendini anlatırken insan düşüncesini yeni bir yola sokuyor, köhne inanışlar, doğaya, akla aykırı alışkanlıkları safsataları baltalıyor, dünya sevgisini müspet düşünüşe, gerçekçi edebiyata yol açıyor.
Montaigne "denemeler"de tek insan da bütün insanlığı dile getirmiş, kimseye benzemeden herkes olmuştur.
Keyifli ve Montaigne'nin düşüncelerinizin çemberini kırmaya, kendi kendinizi tenkit edip aşmaya yardım edecek okumalar dilerim... :))
Denemeler e yapacağım incelememe nereden,nasıl başlayacağımı bilemez haldeyim. Okumanın tüm lezzetlerini içinde barından kitap beni kendine görünmez bağlarla bağladı zira... Ve ben hangi bağı gevşetmem hangi bağı daha da sıkmam,hangi bağa bir düğüm daha atmam gerektiğini bilemiyorum.
Montaigne
