Şairlik taslayanların laflarıyla bizim düzeyimizde olan şairlerin şiirleri, hasır örenlerle altın sırmalı kumaş dokuyanların öyküsü hep aynıdır.
Hafız Şirazi
"Hay lo dilo! ... emrê dilê min pê ra, de bajo
Vê êvarê min rebenê! ...
_
Yürek, hey yürek! ... gönlümün sevdası, haydi sür
Bu akşam da, ah bahtsız, ah çaresiz ben ah...
Dili yasaklamak insanlık suçudur. İnsanı anadilinden koparmak vahşettir. Bir insanı kendi dilinden koparmak, insanın ruhunu, kişiliğini zedeliyor, gelişimini engelliyor. Bence bu Kürtçe yasağı, Türkiye Cumhuriyeti’nin en büyük yanlışlarından biriydi.
" Dengbej; insana, insanlığa bir dil; kimlik, tarih, benlik, bellek ve ses, nefes; insanı, insanlığı, insani anlatıyı, çağlar boyu kesintisiz bir çağlayan haline getiren kaynaktır."