Deniz İşçileri
Victor HugoVictor Hugo (1802-1885): Fransız edebiyatının gelmiş geçmiş en büyük yazarlarındandır. Şiirleri, oyunları ve romanları ile tanınır. Romantizm akımının Fransa’daki temsilcisidir. Edebiyat alanındaki devasa başarılarının yanında politik hayatta da etkin bir rol üstlendi, bu nedenle sürgün cezasına çarptırıldı, cezasını tamamlamasına rağmen İmparatorluk yıkılana dek Fransa’ya dönmedi. Yazar, ilk kez 1866’da yayımlanan Deniz İşçileri romanını, sürgün gittiği ve sürgün kararı iptal edildikten sonra da ayrılmayıp 15 yılını geçirdiği Guernsey Adası’na ve orada yaşayan deniz işçilerine ithaf etmiştir. Yazar bu eserle, başta sevdiği kadına kavuşabilmek için karaya oturmuş bir gemiyi tek başına kurtarmak zorunda kalan Guernseyli bir deniz işçisi olmak üzere, tüm yoksul deniz işçilerinin hayat mücadelesini hayranlık verici ve ayrıntılı tasvirlerle edebiyata taşımış, onların mücadelelerini denizciliğin ve denizin kâdim diliyle onurlandırmıştır. Yazarın Notre-Dame’ın Kamburu ile “din”, Sefiller ile “toplum” konularını işlediği üçlemesinin, “doğa”yı ele alan üçüncü ve son kitabı Deniz İşçileri de, Gustave Doré’nin illüstrasyonlarıyla, Hasan Âli Yücel Klasikler Dizisi’nde okurlarla buluşuyor.
464 sayfa · İlk Yayın Tarihi: 1970
Yorumlar ve İncelemeler
464 syf.
·
Puan vermedi
Muazzam!!
Mu az zam !!
M u a z z a m ! !
İlk defa bir eseri bitirdiğimde zihnimde netleştirdiği kavramları bu kadar net tariflerle sunan bir roman okuduğumu hatırlamıyorum. Saygıyla yazarlığın karşısında eğiliyorum Büyük Yazar 
Victor Hugo . Kelimelerini, cümlelerini zihnimin kıvrımlarına ilmek ilmek işlerken mana deryasına ulaştırdığı için ne kadar
Romantik akımın ünlü temsilcilerinden Victor Hugo 'nun Din, Toplum, Doğa üçlemesinin, Doğa temalı kitabı olup benim de okuduğum 4.Hugo eseridir 
Deniz İşçileri. Bu kitabı eski Normandiya topraklarının bir köşesindeki konuksever ve özgür kayalıklara, küçük ama asil bir denizci topluluğunun yaşadığı, kendisinin de 15 yıl sürgün yeri olan, Guernsey Adası'na
BEN SENİ SEVDİM Mİ, SEVDİM ♡
...
...
Fransız edebiyatının en büyük yazarlarından, romantizm akımının Fransa'da ki temsilcisi Victor Hugo , Deniz İşçileri kitabında bizlere, sürgün cezasına çarptırıldığı,Normandiya'nın Guernsey adasından sesleniyor .
Victor Hugo,kitabın girişinde,üçlü bir ananke(zorunluluk,ihtiyaç)'den bahseder;
1.Dogmaların anankesi,Dogma, kelime anlamı
"Aşırı dozda gerçeklik ürkütür."
'VAY Kİ GENÇTİM!'
Dünya edebiyatına Fransa'dan, Fransa'ya daîr herşeyle, yön veren Victor Hugo bu kez Deniz İşçileri ile sürgün edildiği topraklardan yani Normandiya'nın bir köşesinden; Guernsey Adası'ndan, karşımıza çıkıyor.
Yazarın 
Notre Dame'ın Kamburu, 
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü ve 
Sefiller (2 Cilt Takım) 'den sonra okuduğum 4. eseri. İlk üç eser birbiriyle içerik bakımdan ilişkili ve genel
Yazar Hakkında
Victor HugoYazar · 87 kitap
Victor Hugo 26 Şubat 1802'de Fransa'da doğdu. Liseyi bitirdikten sonra kendini tümüyle edebiyata adadı. 1824 yılında Fransız coşumcularının (romantikler) yayın organı olan La Muse Française dergisini kurdu. Cenacle adını taşıyan coşumcu sanatçılar çevresinin üyesi ve onun odak noktası oldu. 1830-1843 arasında en verimli dönemlerinden birini yaşadı. Romanları, tiyatro yapıtları ve şiirleriyle başarıdan başarıya koştu. 1831'de Notre Dame de Paris (Paris'in Notredame Kilisesi) adlı büyük romanını yayımladı. 1841 yılında Fransız Akademisi'ne üye seçildi. Çok sevdiği kızı Leopoldine'nin 1843'de kazayla boğularak ölmesi üzerine 1852'ye dek yeni yapıt vermedi. 1848 Devrimleri'nden sonra parlemento üyeliğine seçildi. 3. Napoleon'un hükümet darbesini engellemeye çalıştı, başaramayınca 1851 yılında Belçika'ya kaçmak zorunda kaldı.
Ateşli bir demokrasi ve cumhuriyet yanlısı olarak imparatorluk rejimini eleştiren yapıtlar yazdı. 1855-1870 arasını küçük bir İngiliz adası olan Guernsey'de geçirdi. O dönem yazarlığının en üretken yılları olmuştur. 1862 yılında başyapıtı olan Les Misérables (Sefiller) adlı romanını yayımladı. Bunu 1866'da Les Travailleurs de la Mer (Deniz İşçileri) ve aynı yıl L'Homme qui Rit (Gülen Adam) gibi önemli romanları izledi.
Fransa'da Cumhuriyet yeniden kurulunca Paris'e döndü. Ulusal Meclise seçildi. Artık Fransa'nın en gözde kişilerinden biriydi. Paris Komünü'nün ezilmesinden sonra komüncülerin bağışlanması için çok uğraştıysa da sonuç alamadı. Giderek siyasal ve toplumsal yaşamdan elini eteğini çekti.
1885 yılında ölüm döşeğinde iken; "Tanrı'ya inanıyorum, ahirete inanıyorum; fakat hiçbir kilise papazını başımda istemiyorum. Beni seven bütün dünya insanlarının gönülden dualarını bekliyorum. Bu benim için kafidir." diyerek 22 Mayıs 1885 yılında hayata gözlerini yummuştur.
