‘Bir başlangıç yok, son da. Bunu biliyorum artık. Başkalarının öyküleri belki bir yerlere çıkıyordur, benimkiler çıkmıyor. Bir daire çiziyor, bazen bunu bile yapmıyor, durduğu yerde duruyor. Ve ben şunu merak ediyorum: Kendini durmadan aynı yerde tekrarlayan bir öykü neye yarar?’
.
İsveçli yazar Carl Johan Vallgren iki kardeşi anlatıyor. Ailesi tarafından unutulmuş, akran zorbalığı ile boğuşan iki kardeşi. Abla Nella ve erkek kardeş Robert zor günlerde birbirine tutunuyor, birbirinden başka kimseleri yok aslında.
Belki öyküler vardır.. Ya da denizin göremediğimiz diplerinde yaşayan varlıklar, eğer onlar varsa bir şeyler değişir mi? Değişmesini umuyorlar.
.
Vallgren sözünü esirgemiyor, anlattıklarını görmezden gelmek isteyebilirsiniz- bakıp başınızı çevirebilirsiniz. Ama orada olduklarını bilirsiniz. Çok etkilenerek okuduğum bir kitap oldu Denizadamı. Fazlasıyla canımı yaktı, düşündürdü.
Yazarın dilimize çevrilen diğer eseri (Bir Garip Aşk Öyküsü) de hemen listeme eklendi.
.
İsveççeden çeviride Ali Arda yer alırken; kapak fotoğrafı Emine Bora’ya ait~
