Bu yılın 6 Şubat tarihinde büyük bir afet yaşadık bazılarımız çoktan unuttu bazılarımız bu acıyla yaşamayı ögrendi ama benimde yüreğimde bu acı hala geçmedi çok sevdiğim iki arkadaşımı depremde kaybettim o enkazların arasından çıkacak diye bir umut bekledim ama olmadı herşey geçiyor geriye bir tek hüzünler kalıyor
Şairinde dediği gibi; Kalbimiz yorgun, dilimiz suskun bir yer olsa işte masallardan bozma, dünyadan uzak..
Depremin o yıkıcı ruh halini ve insanlar üzerinde bıraktığı o acı tadı şair öyle güzel anlatmış ki şiirleri okurken çok duygulandım bence şiiri şiir yapan asıl şey içindeki duygudur ona verdiğin duygusal aromadır şairde bunu çok güzel başarmış kitabın gelirlerini depremzedelere gitmeside beni çok mutlu etti
Herkese keyifli okumalar dilerim