Sade bir dille yazılmış , üslubu beni çok etkileyen hikâyeler vardı.
Okurken birden sert bir zemine çarpıyorsunuz bazen de sanki yere kapaklanıyorsunuz. Ardından bir cümleyle, anlattığı bir hadise ile sizi sert bir yere çarpan yazar bu defa oradan kaldırıyor. Bir süre oyalıyor ,sonra tekrar... Hüznün, acının, mutluluğun sıradan bir hava estirip de anlatılması, bazen acının espri ile aktarılması, bu güçlü kavramları büyütmüş. Hikâyeler öyle kolay şeylerden bahsetmiyor fakat kendilerini çok kolay okutuyorlar. Bazen bir hikâye bitince aslında ağır bir şeyi okuduğunuzu anlıyorsunuz. Bu noktada yazarın kalemi devreye giriyor . Cümleler seçile seçile yazılmış.Bu cümlelere kelimeler nakış gibi işlenmiş.
Hikâyeler ne anlatırsa anlatsın ki, içinde ölüm olanlar dahil, hep huzurdan yanaydı. Ne okursanız okuyun altta bir yerde bir huzur duyuyorsunuz.
Kapak resmi Mustafa Kutlu tarafından yapılmış .
