Çizgi roman tadında, beklentimin biraz altında kalmış Murat Menteş eseri.
Kitabın takdim kısmında, ilk etapta Murat Menteş tarafından bir roman olarak tasarlandığı, hatta hafife alma isimli nev-i şahsına münhasır, yaşlı ve fazlaca konuşkan bir kadının ansiklopediden rast gele isimler seçip, o isimlerin yanına giderek damadından ya da ondan bundan çene çalıp içini dökeceği ve bu şekilde musallat olduğu ünlü kişilerle bizleri de bir araya getireceği bir roman olacağı yazıyor. Ancak menteş bundan vazgeçmiş.
Vazgeçmese daha mı iyi olurdu bilmiyorum ama bunu düşünmeden de edemiyorum çünkü şu haliyle kitap içerisinde 11 sohbetten en çok beğendiklerim Orhan Veli ve Charles Bukowski oldu. Aslında birçoğu yavan ve yüzeysel geldi. beğendiğim bir diğer şey ise, kapak tasarımı oldu. Baktıkça zamanda bir yolculuğa çıkmışım hissi veriyor.
Genel olarak fikir çok güzel, hatta Hakan Karataş‘ın illüstrasyonları gerçekten şahane ve yine üzerinde uzun uzun düşünmeye değer harikulade tespitler ve absürt fikirler var fakat üzülerek söylüyorum ki, ortaya çıkan sonucu çok beğenmedim.
Son olarak Hüseyin Rahmi Gürpınar sohbetindeki şu tespiti defalarca okumaya ve okutmaya değer bulduğumdan şuracığa bırakmak isterim:
Murat Menteş “şu halde kadınların kimilerince küçümsenmesinin sebebi ne sizce?” diye sorar.
Hüseyin Rahmi “gayet basit. kadınlar din, iffet, namus gibi gerekçelerle baskı altında tutuluyor. sonra da toplum, bu minvalde şekillendirdiği kadını beğenmiyor. Haksızlığın dikalası!” şeklinde cevaplıyor.
Ne çelişki ama!!
