puslu mevsimler haylıyor beni
kollarıma dolanan bir mısra bu yalnızlık
tuttuğu benim kalbim, kaçırdığı çocukluğum
neye sığınsa burnunda hep aynı dünya korkusu
Ki çok defa en çok ayrılıklarda
Özlem yığar insana
Hüznün hatırlattığı şeyler
Yine öyle oldu
Üç beş de olsa sevdiğim şimdilik kalsın
İncitmez ertelenmesi vedanın