Öksüz bir çocuk olarak uzun süre gerçek anne babası gözüyle baktığı koruyucu anne babası birer alkolikti, ama onu asla dövmemişlerdi, yalnızca birbirlerine vuruyorlardı, hem de o kadar sık vuruyorlardı ki, bir de çocuğu dövecek güçleri kalmıyordu; daha sonraki yaşamında, asla bu ikisinin birbirlerine kanatıncaya kadar vurdukları gecelerdeki kadar mutlu olmamıştı: Hiçbir şeye sahip olmama ve bir hiç olma, ama güven içinde olma duygusu.