Çünkü insan bir yerlerde onu mutlu edeceğini inandığı birinin olduğuna inanırsa o zaman elindekini daha iyi bir şeye dönüştürmek için çaba harcamayacak dolayısıyla elindekinin değerini de bilemediğinden mutlu olayım derken mutsuzluktan mutsuzluğa koştuğu bir hayata mahkum olacaktır.
Çünkü hayatta sanki tek bir ilişki yaşamamız ve sonsuza kadar o ilişkinin içinde kalmamız gerekiyormuş gibi bir duruma inandırıldık. Tek bir şansımız olduğuna inanınca o aşk gelsin bizi sınırsız sonsuz mutlu etsin diye bekliyoruz.
Kendini sevmeli insan koşulsuz sevmeli kendini olduğu gibi görüp olduğu gibi hissederek kendisine olan sevgisini hayatına katıp emin adımlarla yoluna, yolculuğuna devam etmeli. Elindeki en değerli şeyin ,kendisinin değerini bilmeli insan
Yarınım daha iyi olsun diye bugünümüzü feda edersek bugüne ne olacak? Gelecekte daha iyi bir yaşamım olsun diye bugünden vazgeçersek nasıl bir geleceğimiz olabilir ki? Yarınıi dertlenerek yaşadığımız bugünü zaten çoktan kaybetmiş olmaz mıyız?
Dışımızla ilgilenmemiz için bize dayatılanlar aklımızın büyük kısmını işgal ettiğinden çoğumuz unutuyoruz içimizi ama aslında benim dediğin şeyin büyük kısmı içsel benliğinden oluşuyor.