Platon'un kalemiyle yazıya geçirilmiş bu metinde Sokrates'in gündelik yaşamdaki her hususun "felsefi uygunluk" durumunu irdelediğini açıkça görebiliyoruz. Eserin adı "Devlet" olmasına karşın, yönetim biçimlerine ve iktidarlara değinmekten ziyade genel açıdan toplumun kültürel, siyasi ve idari yapısına yönelik bir inceleme daha baskın gidiyor eserde.
Okuduktan sonra bir çırpıda bitirilip rafa kaldırılacak bir metin değil. Roman gibi okunacak bir kitap da değil. Felsefi bir metin ve felsefi bir altyapı gerektiriyor. Sokrates'in diyaloglarında Platon'un "idealar kuramı"na ve "mağara metaforu"na yer yer atıfta bulunduğunu söylemek mümkün. İçindeki anektodlara odaklanabilmek adına öncü okumalar yapmak şart. Aksi halde metin kopup gider ve özümsemek de hayli güç olur.
Platon ve Sokrates ile alakalı çeşitli teoriler ortaya sunulmuştu. Bahsi geçen Sokrates'in aslında Platon'un kendisi olduğuna dair birtakım görüşler belirtilmişti. Bunu derinlemesine inceleyebilecek bir felsefi birikimim olmamakla birlikte, bu kitabı okurken yer yer gerek Platon'un felsefesine uygunluğuyla, gerek onun "gelenekçi" tutumunun yansımasıyla, bu teoriyi aklıma getirmeden edemedim. Çok düşündürücü bir okuma deneyimi olduğu yadsınamaz.
