“İnanmayı unutmuş bir ruha devrim oldun. Çıkış yolunu göremediğim puslu gecelere, varlığıma devrim oldun.” Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini layığıyla taşıyorum, çünkü ‘devrim’ sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, ben yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Biricik (!) oda arkadaşım ise inanmak istemesem de bir erkek. En tuhafından, çekicisinden üstelik ve yavaş yavaş fark ettiğim üzere oldukça karanlığından. Dahası, hayatım hiç beklemediğim bir yöne doğru gidiyor. Neyse ki kötü kararlar, anlatılmaya değer iyi hikâyeler yaratır.
Devrim adlı bu kitap bence harika. Devrim'in yanlışlıkla düştüğü bu erkek kolejinde yaşadığı acı ve tatlı olaylar var. Daha sonra aynı odayı paylaştığı Poyraz'la geçirdiği anılar. 2. serisini heyecanla bekliyorum.
Kitap idare ederdi. Böyle kitaplarda şunu anlamıyorum. Daha lise 3 deki çocuklarının bu kadar karışık olması. Kötü işlere bulaşmaları gibi şeyler bence gençlere bu tür kitaplar çok kötü örnek. Bir de kitabın kötü yanı devamının olması. En nefret ettiğim şey hikayenin en heyecenlı yerinde yarım kalması.
Yine harika kitaplardan birtanesi. Cidden anlatımı harika ve özellikle içeriğine hayran kalınacak bir şekilde insanı içine çekiyor. Wattpadde ayrı bir heycan, kitap da ayrı bir heycan. Kısaca bayıldım kitaba.
2. Baskısını heyecanla beklediğim bu kitapta Devrim 'in hayata tek başına meydan okuduğu en büyük destekçisi Poyraz Çağan olduğu dile getiriliyor. Size de tavsiye ederim.(Müthişşş)
Ben kitabı çok beğendim. Bana biraz ilginç geldi ama güzel bir kitaptı ve kitapta bulunan karekterler biraz ilgimi çekti. İnşallah nasip olursa 2. Kitabıda okurum.
herkese merhaba diyerekten başlayalım kitap normal basit bir kitaptı tamam emek verilmiştir ama güzel denilecek kadar değildi ama şunu demeden de geçmeyeyim çok güzel sözler de vardı bu kadar:))
İçimden hayır, diye geçirdim, kim olsa yapmazdı. Bazen en çok güvendiklerin, seni koruyup kollamalarını en çok istediğin insanlar bile, ihtiyacın olduğunda arkalarına bile bakmadan ilk gidenler olurdu. O yüzden hiç tanımadığın bir yabancıya yardım edebilmek, sadece çok büyük bir kalbe sahip olanların yapabileceği bir şeydi.
“İnanmayı unutmuş bir ruha devrim oldun. Çıkış yolunu göremediğim puslu gecelere, varlığıma devrim oldun.” Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini layığıyla taşıyorum, çünkü ‘devrim’ sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, ben yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Biricik (!) oda arkadaşım ise inanmak istemesem de bir erkek. En tuhafından, çekicisinden üstelik ve yavaş yavaş fark ettiğim üzere oldukça karanlığından. Dahası, hayatım hiç beklemediğim bir yöne doğru gidiyor. Neyse ki kötü kararlar, anlatılmaya değer iyi hikâyeler yaratır.