Sesleri sevdim,en çok da sessizliğin sesini...
Haykırış ve yakarışla dolu sesini dinliyorum.
Gözlerim dalgalarının uğultusunda ve akışında.
Uzak yerlerden,daha uzak yerlere, zamanın derinliklerinde.
Sesin,rüzgarın, yağmurun ve karın sesiyle birleşen sesin.
Güneşin ışıkları, ay ve yıldızların şavkıyla
sarmalanan endamın,coşkulu akışın.
Sesini dinliyorum ; her gece, yukarıda ve aşağıda, burada ve oralarda...
Başaramamak, benim yarama benzer, derindir, yaralayı yavaş yavaş öldürür. Başarılı olamamış insanın sözü yavaş yavaş kaybolur, hayatı zamanın dalgalarına kapılır, paramparça olur. Başaramamış insandan ne bir söz kalır geride, ne de bir tarih . Yenilgiyi zaten anlatmaya gerek yok ; yok oluştur. Ölülerin sesi duyulmaz, solukları hissedilemez.