Depresyonla ilgili Küçük Felsefi Bir Araştırma

Dilimin Sınırları

Eva Meijer

Newest Dilimin Sınırları Quotes

You can find Newest Dilimin Sınırları quotes, newest Dilimin Sınırları book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
1994 yılının mayıs ayı hatırladığım kadarıyla alışılmadık kadar güneşli ve sıcak geçiyordu. okul arkadaşlarım her teneffüste bahçede çimenlerin üstüne oturur; papatyalardan kolyeler, taşlar yapar, gitar çalarlardı. dünya ışıl ışıldı ve hayat sonsuz vaatlerle doluydu. onlar neşe içinde hoplayıp zıplarken ben attığım her adımda görünmez bir çamurun derinliklerine doğru saplanmaktaydım. ağırlığın gücüne karşı koyamıyordum; toprak, adeta beni kendine çekiyordu. on dört yaşımdaydım ve bir süredir hüznün ne demek oldugunu biliyordum. … mayıs geçip haziran geldiğindeyse her şey daha da grileşmişti, tıpkı çizgi filmlerde renklerin yavaşça geri çekilip sonunda sadece siyahla beyazın kalması gibi. ardından var olan siyah beyazdan kontrast da kayboldu, beyaz daha da cansızlaştı ve sonunda her yer gri oldu. etrafımdaki dünya başka bir dünyaya dönüşmüştü; olan biten kendiliğinden iyi sonuçlanmayacak, hatta büyük bir ihtimalle hiçbir zaman iyi sonuçlanmayacaktı. bedenim bu ağırlığın altında, düşüncelerim tek bir tema etrafında birleşiyordu: bu dünyada var olmasam daha iyiydi. daha sonraları mayıstan nefret ettim; baharın kokusundan, yeşillenmeden, filizlenmeden, yazın müjdecisinden... mayıs, beni bugün bile hiç neşelendirmez. baharın arkasından gelecek olan mevsim de beni diğer insanlar kadar heyecanlandırmaz.
Sevdiğimiz ilk kişinin kaybı dünyanın sonu gibi gelir (dünya onunla ilk karşılaşmamızla birlikte var olmuş gibi) ... Birilerinin gelip gittiği dünyada kaybetmenin de onun bir parçasını oluşturduğunu öğreniriz.
Reklam
Her şey beni o kadar aşağı çekiyordu ki arada bir çenem toprağa değiyor sanıyordum.
Depresyon ve anoreksiya sırasında...
Var olan bir bedenin içinde var ol(a)mamak acı veriyordu.
depresyon sırasında...
Başkaları kadar benim de var olma hakkım olduğunu gayet iyi biliyordum, ama yine de buna hakkım yoktu. Gerekli olmadığı halde yavaş yavaş öldüğümü gayet iyi biliyordum, ama bu yine de gerekliydi.
Depresyondaki kişinin de depresyonda olmayan kişinin de gerçekleri doğrudur. Hayatı değerli kılan şeyler vardır, ama her şey geçer ve sonunda bir gün içinden çıktığı hiçlik içinde kaybolur. Bu kayboluşu fark etmek aktarılabilir aynı zamanda yüzeysel kaygılara bakışı değiştirebilir. En zor zamanlar geçtiğinde kayaların arasından çiçeklerin çıkması, hayvanların geri gelmesi, arada bir de olsa elini tutan birinin varlığı, depresyonun boyutunun belirlenmesinde önemli rol oynar.
Reklam
229 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.