"Hadi ama dostum, kendini aç ve yaşamaya başla artık! Gülleri koklaman gerek, ahbap!" O günden sonra "gülleri kokla" ifadesi sayısız sohbetin içinde yer almıştı. Hayatı anlayamayan insanlar için kullandıkları bir kısayol olup çıkmıştı adeta.
Bu dünyada yardım diye bir şey yoktu. Yükünü daima kendi başına taşıyordun. Etrafını aile, sevdiklerin, adamların, ortaklarınla çevir, fark etmez. Gerçek bakiydi: Herkes yalnızdı.