Artık ne arzum kaldı, ne de kinim. İçimdeki insanı yitirdim. Kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim. Hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan. Ben onlardan hiçbiri olmadım. Hayatım ebediyen kayboldu. Ben bencil, acemi ve zaval lı olarak dünyaya gelmiştim. Şimdi artık geri dönüp, başka bir yo lu seçmem imkansız. Bundan böyle bu anlamsız gölgelerin peşin den gidemem. Yaşamla yaka paça olamam, güreş tutamam. Sizler, gerçekte yaşadığınızı zannediyorsunuz. Elinizde hangi sağlam ka nıt ve mantık var? Ben artık ne bağışlamak, ne bağışlanmak, ne so la ne de sağa gitmek istiyorum. Gözlerimi geleceğe kapayıp, geç mişi unutmak istiyorum.
