İranlı yazar Sadık Hidayet'in 1929-1930 yılları arasında kaleme aldığı 9 öyküden oluşan ilk öykü eseri. Kendisinden okuduğum ikinci kitap (ilki kör baykuş) ve maalesef büyük hayal kırıklığına uğradım. Sevenlerin neden sevdiğini anlamış değilim. Son iki öykü hariç diğer yedisini sevemedim. Hepsi ortalamanın altında idi. Özellikle ilk öykü inanılmaz negatiflik içeriyor yazarın durumundan dolayı olsa gerek. Resmen her cümlesinde ölüm güzellemesi yapmış. Okurlar için bir faydası yok diye düşünüyorum. Beğenmediğim diğer öykülerde ise olay yok. 3-5 sayfalık düz anlatımlar, ne bir mesaj ne bir çarpmışma... Olduğunu iddia eden varsa buyursun tartışalım.
Öykülere puanım;
Diri Gömülen 4/10
Hacı Murad 5/10
Fransız Esir 3/10
Kambur Davud 4/10
Madeleine 3/10
Ateş Perest 3/10
Abacı Hanım 6/10
Ölü Yiyenler 8/10
Hayat Suyu 7.5/10
Sadık Hidayet bence çok fazla karamsar durumda kalmış, ülkesinde yaşadığı durum ve Avrupa insanın soğuk yönü kendisini etkilemiş ancak bu kadar da olmaz dedirtiyor. Halbuki kalemi çok kuvvetli. Kör Baykuş'u okurken sürekli olarak "vay be" demiştim bunun Hayal kırıklığı olması ekstra üzdü. Neyseki son iki hikaye güzeldi. Favorim "Ölü Yiyenler" oldu. Sadık hidayeti tanımak için başlangıç olarak tavsiye edilmeli mi bilmiyorum ama okursanız ilk öyküyü çok da ciddiye almayın derim. Onun dışında kör baykuş daha ideal görünüyor ama bu hafif olarak algılanmasın. Kafa yormak gerekiyor ne de olsa Doğu'nun Kafka'sı olarak anılıyor..
