“Hayat felsefem; …” Bu boşluğu doldurmak isteyen biri ne yapmalı? Oturup kukumav gibi düşünmeli mi? Hazır felsefe reyonlarını dolaşıp, beğendiklerini denemeli mi kabinlerde? Bakalım hangisi oturacak üstüme, hangisi yakışacak? Ismarlasak bir düşünce terzisine; usta bana bir felsefe diker misin bu hayat balosunda arzı endam etmeye yarayacak…
Belki de ekmeğin peşine düşmeliyim, felsefe karın doyurmaz.
Bir köle sahibine kapılansam, ben ona ekmek yaparken o bana hem ekmeğimi hem felsefemi verse…
Ekmeği köle yapıyorsa niçin ekmeği için köle sahibine kapılansın ki, acaba ekmeğe katılan bir maya mı felsefe. Felsefesi olmayan kendi ekmeğini yapamıyor mu?
(…)
Arada bir kukumav gibi omuzlarım üzerinde boynumu yok edip düşünüyorum o cümleyi tamamlamak için. “Hayat felsefem; …” Bir taraftan da dükkân dükkân dolaşmaya devam ediyorum. Hazır felsefeler deniyorum zihnime, hoşuma gidenleri sepete atıyorum. Farklı dükkanlardan aldığım felsefelerle kombinler yapmaya çalışıyorum. Şöyle hoşuma giden bir kombin yapsam da paçasını belini düzelttirip giysem rahatlayacağım sanki.
Aslında oturup terzilik öğrensem daha mı kolay acaba?
Yoksa… Ne bileyim, hayat felsefem arayıp durmak mı?
