Dışa Yolculuk Gönderileri
Dışa Yolculuk kitaplarını, Dışa Yolculuk sözleri ve alıntılarını, Dışa Yolculuk yazarlarını, Dışa Yolculuk yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
.
İnsanları neden önemsediğimi biliyorum ve neredeyse hiç yanılmadığımı düşünüyorum. İçlerinde ne olduğunu hemen görüyorum.
.
.
.
Kadınların, iyi eğitim almış çok yetenekli kadınların bile, erkeklere duyduğu saygı, diye sürdürdü sözlerini. Atlar üzerinde sahip olduğumuz türden bir güce sizin üzerinizde de sahibiz galiba. Onlar bizi olduğumuzdan üç kat daha büyük görüyorlar, yoksa bize asla boyun eğmezlerdi. Tam da bu nedenden ötürü, oy hakkını kazandığınızda bile bir şeyler yapacağınızdan kuşkuluyum.
İnsanlar kendilerini neden öldürürler? Aşağı tabakadakiler yaptıkları her hangi bir şeyi neden yaparlar ki? Kimse bilmez.
Üst sınıflardan gelmenin kötü yanı, diye devam etti, insanın dostlarının hiçbir zaman demiryolu kazalarında ölmemesi.
Aşık olmak neden bu kadar ıstıraplıydı, mutluluğun içinde neden bu kadar acı vardı?
Sıradan insanın yaşamında o kadar az duygu vardı ki bir tazı için burun deliklerine ulaşan kan kokusu neyse, başkalarının yaşamındaki duygu kokusu da onlar için oydu.
Sayfa 346Kitabı okudu
ona değerek yanından geçen insanların sürtünmesi belliki acı veriyordu.
.
İnsanları gözlemlemeyi seviyorum. Bir şeylere bakmayı seviyorum.
.
.
.
Böylesi daha iyiydi - ölüm buydu. Hiçbir şey değildi; solumayı kesmekti. Mutluluk bu; kusursuz mutluluk. Her zaman sahip olmayı istedikleri şeye, yaşadıkları sürece olanaksız olan birleşmeye sahiptiler. Sözcükleri düşündüğünün mü, yoksa yüksek sesle mi söylediğinin farkına varmadan; "Hiç kimse bizim olduğumuz kadar mutlu olmamıştır," dedi. "Hiç kimse bizim kadar birbirini sevmemiştir."
Sayfa 393Kitabı okudu
Hatırlamak istemiyordu; insanların onun yalnızlığını bozmaya çalışması onu rahatsız ediyordu; yalnız olmak istiyordu. Dünyada istediği başka hiçbir şey yoktu.
Sayfa 386Kitabı okudu
"Sevgi," dedi. "Bana her şeyi açılıyormuş gibi geliyor."
Sayfa 350Kitabı okudu
Woolf ablayı ne kadar sevdiğimi söylemiş miydim?
Yalın olmak, onu pençesine alan, hiç durmadan ona bir aynada kendi yüzünü ve sözlerini gösteren o korkunç benmerkezcilik olmaksızın, ne hissettiğini yalınlıkla söyleyebilmek, işte bu, neredeyse bütün öteki yeteneklere bedeldi, çünkü insanı mutlu ediyordu. Mutluluk, mutluluk, neydi mutluluk? Hiçbir zaman mutlu olmamıştı. Yaşamın küçük erdemsizliklerini, aldatmacalarını, kusurlarını fazlasıyla açık seçik görüyordu; görünce de bunlara dikkat etmek ona dürüstçe bir davranış gibi geliyordu. İnsanların ondan hoşlanmamalarının, kalpsiz ve sivri dilli olduğundan yakınmalarının nedeni kuşkusuz buydu. Evet, ona söylenmesini istediği şeyleri, nazik ve kibar biri olduğunu, onu sevdiklerini hiçbir zaman söylememişlerdi. Ama o da, insanlar hakkında söylediği iğneli sözlerin yarısını kendi mutsuzluğu ya da incinmişliği nedeniyle söylemişti. Çok ender olarak birine onu sevdiğini söylediğini ve duygularını açığa vurduğunda genellikle sonradan pişmanlık duyduğunu kabul ediyordu.
Sayfa 349Kitabı okudu
Sıradan insanın yaşamında o kadar az duygu vardı ki bir tazı için burun deliklerine ulaşan kan kokusu neyse, başkalarının yaşamındaki duygu kokusu da onlar için oydu.
Sayfa 346Kitabı okudu
Evlilik.
Yalnız bırakılıyorlardı, ta ki uçsuz bucaksız bir kilisede oynarlarken kapı üzerlerine kapatılmış gibi sessizliği hissedene dek. Yalnız yürümeye, yalnız oturmaya, çiçeklerin hiç koparılmamış, ağaçların yapayalnız olduğu gizli yerleri ziyaret etmeye itiliyorlardı. Yalnız kaldıklarında, başka erkeklerle kadınların kulaklarına tuhaf biçimde rahatsız edici gelecek olan, o güzel ama fazlasıyla engin arzuları ifade edebiliyorlardı - kendi iki kişilik dünyaları onlara nasıl görünüyorsa öyle olan bir dünyaya, insanların birbirini yakından tanıdığı, bundan ötürü birbirini iyi olanla yargıladığı ve kavga etmek zamanı boşa harcamak olacağından birbirleriyle hiç kavga etmediği bir dünyaya duyulan arzuları.
Sayfa 325Kitabı okudu