Uzak kentin sıcak insan hikayeleri. Bazen masal sanılıp bazen gerçeğin ta kendisi olduğunu görmek şaşırtıcı, bir o kadar da sürükleyici. Küçük insanların hayata nasıl sımsıkı tutunduklarını ve aralarındaki ilişkilerin sürekliliğne dair kıyasıya bir mücadele var. Bir solukta okunan roman mı yoksa masal mı bilinmez. Hayat küçük bir adamın avucunda, tadı tuzuyla anlamlaşıyor. Yaşayan her insanın hayatı onun masalıdır. Kimisi masalının baş kahramanını başkalarına kaptırıp kendisi figüran, seyirci olurken okuma yazma bilmeyen Musa Ağa, tüm fiziki olumsuzlukları adeta eksik parmaklarıyla bir kenara itip kendi rolünün kimseye kaptırmadığının mücadelesini veriyor. Yazar bembeyaz patiskanın üzerine geleneklerin dilini, inancını ve yaşamın zorluklarını nakış gibi işlemiş. Okurken acımsı bir tat veriyor. Romanın iyi ya da kötü adamı yok. Kimi hayatı kıyısından kenarından seyrederken, kimi de Musa Ağa gibi birçok olumsuzluğu lehine çevirerek sezdirmeden intikam alıyor. Boyu kısa bir adam her şeyini kaybediyor. Parmakları eksik, ancak kendini masal kahramanı rolüne kaptırmadığı gibi asla sürünün topal koyunu da olmuyor.
