Galiba kenar mahallenin asıl vasfı teessürlerin kısa sürmesi... Sevinç de, keder de kuvvetli oluyor ama ne devam ediyor, ne iz bırakıyor; yaşamağa bakıyorlar!
“Geliverse, diyordu, basamaklar üzerinden evvelâ başını görürdüm; sonra vücudu belirirdi. Bana belki gülümserdi, belki kaşlarını çatardı. Ya özür diler yahut somurtkan dururdu. Bir şeyler yapardı… Ne yapsa hoşlanırdım.”