Mutlu sonla biten masallar, Bir öpücükle bağlanan yaşamlar, Hep eksik anlatılmış bize… Prens prensesi öptükten sonra anlatıcının arazi olması, Boşuna değilmiş meğerse! Bir kere o prens hayatınıza öyle tek başına girmeyecek, Önden travmalarını, arkadan akrabalarını sürükleyecek, Ukala kız kardeş, sümüklü yeğenler, illet arkadaşlar, Hep beraber bodoslama dalacaklar hikâyenize. İsyan edip kaçmak isteseniz de Hep o kalp sızısı dur diyecek size, Şüphe bile etmeyeceksiniz kendinizi ezip geçmekte. Peki, karşınızdaki aşk buna değer mi sizce?
