Hayatı üzerine düşünmeye zaman ayırma düşüncesi devrimci bir yenilikti...Hayatının büyük bölümünde hep bunun tersini yapmış, her boş anını zihnini meşgul edecek bir şeylerle doldurmuştu.
..hastalarına ilaç yazan meslektaşlarına sık sık çatar, iyi bir analizden geçmiş kişinin iç gözlem yapıp kendi kendini analiz ederek psikolojik huzursuzluklarla başa çıkabileceğini savunurdu ısrarla.
Bana kalırsa insanların çoğu, hayatın düpedüz rastlantılara bağlı olmasından o kadar rahatsızlık duyuyor ki, huzur bulmak için ille de bir kozmik bağlantıya inanma ihtiyacı gösteriyor.
Yani hayatımın şafağında, minik bir ördek yavrusu gibi bir ilk izlenim kaydı oluşturmuşum da, o gün bugün o kayda benzer bir ana ördek arıyorum, öyle mi?