Divan
Francesco PetrarcaDivan Sözleri ve Alıntıları
Divan sözleri ve alıntılarını, Divan kitap alıntılarını, Divan en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ben ki kimi zaman yalan kimi zaman gerçeğim.
Öylece geçer günlerim, aynada görürüm yittiğimi.
Sessizce kayar gençliğim ve uzaklaşır umutlarım
onları yıkacak olan mevsimlere doğru.
Giderek kısalıyor, korkarım, önümde kalan zaman.
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 168 - EfilKitabı okuyor
-
Çok kez insanca görünüşünden ötürü yüreklendim,
saldırıya geçmek istedim güvendiğim korumalarımla,
ona uygun gelecek sözler seçtim kafamda,
düşmanıma karşı, alçakgönüllü ve ürkek.
Çakılıp kaldı aklım gözlerine, boşuna gitti tasarımlarım,
benim her geleceğim çünkü her yazgım,
iyiliğim, kötülüğüm ve yaşamım, ölümüm,
yapacağı tek şey vardı ünün; bıraktı herşeyi o kadının ellerine.
Oluşturamadım bu nedenle bir tek sözcük ağzımda,
anlaşılır olsun, yalnız bence değil, başkalarınca: böyle
yapmıştı beni Aşk, bacaklarım titrerken, sesim çıkmaz olmuştu.
Bildiğim o ki, yürek yakan bir aşk dilimi bağlar,
konuşacak güç bırakmaz insanda.
yandığını açığa vuran kişi çok az seviyor demektir.
Sayfa 169 - EfilKitabı okuyor
doğa pamuk ipliğine bağlamış yaşamını o kadının,
gelemez en ufak bir sarsıntıya;
öylesine yorgun ki kalbi kalmak istemez artık bu dünyada,
böylesine zorlu ve miskin.
İşte, böyle terkediyor yavaş yavaş kadınımın ruhu
incelikli, sevimli ve güzel bedenini,
bir zamanların gerçek güzellikler aynası,
...
Tanrım, görüyorum sonunu boş umutlarımın
beni yaşama bağladığına inandığım.
Sayfa 180 - EfilKitabı okuyor
Bakarken dingin güneşine hayran hayran gözlerinin
bilirim, oradadır, benimkileri renkten renge sokanın,
ıslatanın; kopar yüreğimden yorgun ruhum uzaklaşır,
sığınmak ister koynuna, adına cennet dediği toprağının;
...
Ne ki, düşüncelerin çoğu hüzünlü, azı neşeli ve çoğu kez
pişmanlık içindedir bu yürekli girişiminden ötürü,
böylesi bir meyve de ancak böylesi bir kökten doğarmış.
Sayfa 172 - EfilKitabı okuyor
ve şimdi görüyorum apaçık bir biçimde,
hoş olan herşeyin dünyada kısa süren bir düş olduğunu.
Günde bin kere öldürecek olsa da beni
sevmemek elde değil onu,
ondan umar beklememek,
korkutsa da çünkü o Kadın beni,
Aşkı umut veriyor bana.
Sert ve kaba davranışlarıyla iyiliğime ağlayıp,
ağladığıma gülse de, gene de
değiştiremez bir tekini düşüncelerimin
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 171 - EfilKitabı okuyor
Soğuk karanlıklar doluyor güverteme,
her kürek çekişimde zararlı bir düşünce beliriyor kafamda,
fırtına ve sonrasını umursamaz gibiyim artık.
yırtar yelkenimi iççekişlerim;
boş arzularımın sonsuz, ıslak rüzgarında.
kırılmaya başladı umudum, varabilir miyim bilmiyorum...
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 184 - EfilKitabı okuyor
Hangisi ilk dizelerim, sonuncusu hangisi olacak?
Çok öykü vardır aslında anlatacağım;
kazılı yüreğimin ortasında
cellatlarımın bizzat elleriyle yazdığı.
Sayfa 127 - EfilKitabı okuyor
Göklerin erken karanlığa büründüğü bir mevsimdi,
güneş koşar adımlarla gidiyordu,
belki onu bekleyen başka insanlara;
yabancı bir ülkedeki yalnız başına
yorgun ihtiyarcık, evinden uzak,
sıklaştırır adımlarını, giderek daha fazla, daha fazla;
ve tek başına
bir günün sonunda
bulur ancak bir parça avuntu
biraz dinlendikten sonra;
unutur sıkıntı ve dertlerini yolculuğunun getirdiği.
Ne ki, günümü altüst eden acılar artar,
beni bırakıp gittiği an o ışık,
sonsuza dek yanacak olan
Sayfa 50 - EfilKitabı okuyor
Bil ki az dostun olacak öteki yolda yürürken:
sana daha da yalvarıyorum, ey soylu insan,
gene de bırakma, n'olur, tuttuğun o onurlu yolu.
Sayfa 9
Ah Aşk, ah! Oysa sen bu saatlerde daha çok,
o yırtıcı hayvanı sürersin üstüme beni yiyip bitiren,
sesim, adımlarım, ayak izlerimin üstünde;
ve bağlamıyorsun onu bağlarınla kaçıyor, gizleniyor senden.
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 51 - EfilKitabı okuyor
Gençlik yıllarımda doğmuştu içimdeki o küçücük aşk fırtınası
büyüdü giderek, büyüdükçe zararıma oldu hep;
canlı bir insan yerine yeşil bir defne ağacı oldum,
soğuk mevsimlerde yapraklarını yitirmeyen.
Özgürce söyleyeceğim ama şarkılarımı
Aşkım içimde nefrete dönüşünceye dek.
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 17 - EfilKitabı okuyor
O kadar güçlü bir taş var ki Hint denizinde,
doğasından gelen bir kuvvetle
çeker demiri mıknatıs gibi ve söker yerinden
parçalar, darmadağın eder.
acılı gözyaşlarımdan oluşan dalgalar arasında;
ben de öyleyim, başeğmez gururumla.
Öyle vuruldum ki, ölsem daha iyi...
Bir taş vardı demirden çok insan bedenine meraklı;
darmadağın etti ruhumu, çekip alarak yüreğimi.
tek bir parça iken, binbir parçaya böldü şimdi.
...
Etten kemiktenim ben de işte,
kıyıya çekiliyorum tatlı bir mıknatıs tarafından!
--Düzenlenmiştir.--
Sayfa 141 - EfilKitabı okuyor
Tanrım, nereye umut bağlayacağım, bilemem,
neye güvendiysem düş kırıklığına uğradırr çünkü
Yoksa hiç kimse beni dinleyen,
niçin yakarışlarımı boşa harcayayım ki?
Ama sonum gelmeden önce verilirse bana
son vermek olanağı bu zavallı yakarışlarıma,
Aşk gocunmasın söyleyeceklerimden,
özgürce, bir gün, çiçekler arasında kırlarda:
“Benim de hakkımdır
Sayfa 70 - EfilKitabı okuyor
Karanlıklarımız şafakken bir başkası için
Bakarım düşünceli acımasız yıldızlara
beni duygusal bir yaratık yaptıkları için;
kahrederim güneşi gördüğüm ilk güne,
yabanıl görüntümü sunduğu için insanlara.
Sanmıyorum yaşamış olsun ormanda
böylesine yırtıcı bir hayvan ne gece ne gündüz,
o kadın gibi; ağlarım onun için gölgede ve güneşte, ağlamak
Sayfa 16 - EfilKitabı okuyor